Εκδήλωση – Συζήτηση του Δικτύου Δράσης Κοινωνικών Λειτουργών «Διεκδικώντας μία άλλη Ψυχική Υγεία: Μία κριτική προσέγγιση από την Κοινωνική Εργασία».

Οι ομιλήτριες/τές, καθώς και οι/τα συμμετέχουσες/οντες/ντα έδωσαν πλήθος εφορμήσεων για συζήτηση και σκέψη μέσα από τις βιωμένες εμπειρίες τους αλλά και το θεωρητικό τους υπόβαθρο.

Πιο συγκεκριμένα, η Λυδία Σαπουνά (Καθηγήτρια Κοινωνικής Εργασίας, Σχολή Κοινωνικών Επιστημών, University College Cork, Ireland. Ιδρυτικό μέλος του Critical Voices Network Ireland) ανέδειξε την ανάγκη για συνεχή επαγρύπνηση των επαγγελματιών απέναντι στις πρακτικές που υιοθετούν στο πεδίο μέσα από μία κριτική προσέγγιση. Η Μαρία Μπολοβίνα (Ψυχιατρική Κοινωνική Λειτουργός, Υποψήφια Διδακτόρισσα ΚΕ, Μέλος Δικτύου Δράσης Κοινωνικών Λειτουργών) σύνδεσε το κοινωνικό, οικονομικό και πολιτικό πλαίσιο με την ύπαρξη ψυχικής δυσφορίας σε άτομα και κοινότητες, ως βασική αιτία.

Η Μαρίνα Λυκοβουνιώτη (Μέλος Δικτύου Ανθρώπων που Ακούνε Φωνές) μίλησε για τη δύναμη της ομάδας και πώς αυτή κινητοποιεί τα άτομα με ζητήματα ψυχικής υγείας, δίνοντάς τους φωνή σε έναν κόσμο που δεν ακούει. Ιδιαίτερη ήταν και η παρέμβαση του Λυκούργου Καρατζαφέρη (Ψυχίατρου), ο οποίος μοιράστηκε μαζί μας προσωπικές ιστορίες από την εμπειρία του στην

πρώτη γραμμή.

Κοινή συνισταμένη όλων: είμαστε όλοι/ες/α εν δυνάμει «εξυπηρετούμενοι/ες/α» και την μόνη απάντηση αποτελεί η συλλογική δράση και οργάνωση!

Το κοινό ενεπλάκη ενεργά στη συζήτηση, αναδεικνύοντας τις ψυχοκοινωνικές ανάγκες παιδιών και εφήβων, την ανάγκης σταθερής πλαισίωσης των ατόμων με ζητήματα ψυχικής υγείας, την αναγκαιότητα οργανωμένων προληπτικών παρεμβάσεων καθώς και τον καθοριστικό ρόλο των επαγγελματιών πρώτης

γραμμής.

Εν όψει του νομοσχεδίου για την Ψυχική Υγεία και την Απεξάρτηση, εκδηλώσεις σαν και αυτή αποτελούν μορφή ανάδειξης των γενεσιουργών αιτιών της υποβάθμισης του δημόσιου χαρακτήρα των δομών ψυχικής υγείας και αντι-δράσης στις νεοφιλελεύθερες πρακτικές που ακολουθεί η κυβέρνηση.

Το Δίκτυο Δράσης Κοινωνικών Λειτουργών εξακολουθεί να παίρνει θέση διεκδικώντας δημόσιες και δωρεάν υπηρεσίες ψυχικής υγείας που θα δημιουργούνται «από» τους ανθρώπους και όχι «για» τους ανθρώπους, απαντώντας στις ανάγκες τους και όχι στις ανάγκες της αγοράς. Και ποιος ξέρει… ίσως να έρθει κι εκείνη η στιγμή που «αυτές οι υπηρεσίες δε θα είναι πλέον αναγκαίες» (Ian Ferguson, "Μαρξισμός, πολιτική και ψυχική δυσφορία")

Ευχαριστούμε πολύ όλους/ες/α για τη συμμετοχή σας!

Ιδιαίτερες ευχαριστίες στο Κυριακάτικο Σχολείο Μεταναστών για την παραχώρηση του χώρου, την υλικοτεχνική υποστήριξη και τα παγωμένα μπυρόνια!

Μείνετε συντονισμένοι/ες/α για τα επόμενα