Περισσότερα: Το πρώτο σημαντικό βήμα για την υιοθεσία και την αναδοχή έγινε
Πριν από μερικά χρόνια, συμμετέχοντας σε ένα συμπόσιο για τον ρόλο των κοινωνικών υπηρεσιών σε πληθυσμούς που δοκιμάζονται από τις συνέπειες ένοπλων συγκρούσεων, έγινα μάρτυρας μιας ασυνήθιστης και συνάμα εξαιρετικά ενδιαφέρουσας συζήτησης που συμπύκνωνε γλαφυρά την ιστορική αντίφαση που αντιμετωπίζει η κοινωνική εργασία ως επάγγελμα. Έπειτα από την έξοχη και συγκινητική παρουσίαση των δράσεων ενός τοπικού δικτύου αλληλεγγύης προς πρόσφυγες στη Μεγάλη Βρετανία, ο συντονιστής του προγράμματος, πρόσφυγας και ο ίδιος από τη Σομαλία, ρωτήθηκε αν και με ποιόν τρόπο οι Κοινωνικοί Λειτουργοί συνδράμουν στις δράσεις της ομάδας του. Ο ομιλών, με ένα ελαφρύ μειδίαμα στο πρόσωπό, απάντησε: «Φυσικά, η πολιτική μας δουλειά έχει συστηματικά υποστηριχθεί από κοινωνικούς λειτουργούς. Έχουμε πολλούς εθελοντές και ακτιβιστές που είναι κοινωνικοί λειτουργοί. Ωστόσο, σχεδόν πάντα συμβάλλουν στις δράσεις μας έξω από το ωράριο της επίσημης επαγγελματικής τους δραστηριότητας.»